Ondertussen wordt de militaire training steeds zwaarder. Er gaat nu geen dag meer voorbij of we hebben uitrukkende dienst.
Door engelse jungle-instrukteurs worden ons verschillende technieken bijgebracht o.a. hoe bereikt men zo snel mogelijk het beoogde doel, vijandelijke kampementen besluipen en bestormen, hinderlagen leggen, hinderlagen en alarm-systemen van de tegenstander onschadelijk maken e.d.
De terroristen waar wij mee te maken zullen krijgen, hebben van de Jappen uiteraard het een en ander geleerd, en daar zullen wij dan ook zeer zeker rekening mee dienen te houden.
Vaak zal de vijand zich verstoppen door zich te bedekken met takken of klimt hij hoog in de boom, maakt z'n geweer daar zo vast dat het gemakkelijk alle kanten kan uitdraaien, om zo z'n slachtoffer neer te schieten. Daarna laat hij zich razend snel naar beneden glijden en verdwijnt in de jungle.
Ook spannen de terroristen vaak koorden dwars over paden en wegen, waar de vijand vermoedelijk langs zal komen,en verbergen zich dan in de nabijheid. Zodra het touw in beweging komt, schieten ze hun geweren daarop leeg en maken zich dan zo snel mogelijk uit de voeten.
Ook plaatsen ze wel eens, b.v. bij doorgangen, op scherp gestelde handgranaten, die ze dan laten exploderen door middel van een trekkoord, zodra er een vijandelijke patrouille in de buurt is.
Ook elke hangbrug dient aandachtig gekontroleerd te worden, want bijna doorgesneden, breekt hij zodra men er één voet op zet. En wee, de soldaten die in de kloof of de rivier storten, want ze zullen doorboord worden door de puntige stokken,die de vijand onder het wateroppervlak verborgen heeft.
Verder worden we ook getraind in kaartlezen, kompaslezen, zich oriënteren zonder die middelen, schieten, blindschieten (het richten op een geluid), handgranaat werpen en bajonetvechten.
Door engelse jungle-instrukteurs worden ons verschillende technieken bijgebracht o.a. hoe bereikt men zo snel mogelijk het beoogde doel, vijandelijke kampementen besluipen en bestormen, hinderlagen leggen, hinderlagen en alarm-systemen van de tegenstander onschadelijk maken e.d.
De terroristen waar wij mee te maken zullen krijgen, hebben van de Jappen uiteraard het een en ander geleerd, en daar zullen wij dan ook zeer zeker rekening mee dienen te houden.
Vaak zal de vijand zich verstoppen door zich te bedekken met takken of klimt hij hoog in de boom, maakt z'n geweer daar zo vast dat het gemakkelijk alle kanten kan uitdraaien, om zo z'n slachtoffer neer te schieten. Daarna laat hij zich razend snel naar beneden glijden en verdwijnt in de jungle.
Ook spannen de terroristen vaak koorden dwars over paden en wegen, waar de vijand vermoedelijk langs zal komen,en verbergen zich dan in de nabijheid. Zodra het touw in beweging komt, schieten ze hun geweren daarop leeg en maken zich dan zo snel mogelijk uit de voeten.
Ook plaatsen ze wel eens, b.v. bij doorgangen, op scherp gestelde handgranaten, die ze dan laten exploderen door middel van een trekkoord, zodra er een vijandelijke patrouille in de buurt is.
Ook elke hangbrug dient aandachtig gekontroleerd te worden, want bijna doorgesneden, breekt hij zodra men er één voet op zet. En wee, de soldaten die in de kloof of de rivier storten, want ze zullen doorboord worden door de puntige stokken,die de vijand onder het wateroppervlak verborgen heeft.
Verder worden we ook getraind in kaartlezen, kompaslezen, zich oriënteren zonder die middelen, schieten, blindschieten (het richten op een geluid), handgranaat werpen en bajonetvechten.
Een gegraven stelling in een rubberbos achter ons kampement in Lubok Kiab
Deze trainings-oefeningen worden in 't algemeen gemotiveerd gevolgd, want we begrijpen héél goed dat in de toekomst het leven er wel eens van af kan hangen.
De oefeningen zijn trouwens erg afwisselend, wat de animo wel ten goede komt.
Verder wordt ons geleerd hoe we een rivier moeten oversteken, wanneer er ter plaatse geen brug is. We moeten dan, indien ter plaatse aanwezig, bamboe kappen en daar vlotten van maken of zo mogelijk een drijvende brug.
Dit laatste wordt, met een goed resultaat, in de praktijk beoefend aan de kali bij het pompstation.
Weer een andere keer moeten we in een rubberbos, in de nabijheid van ons kampement, ons leren ingraven. Dit is een heel karwei, want de bodem, die uit rode keileem bestaat,moet eerst met een pikhouweel los gemaakt worden, voordat men met een schop in de grond kan komen.
En dit alles moet dan gebeuren onder voortdurende aanvallen van een gefingeerde vijand, in dit geval een andere kompagnie.
Zo hebben we op 15 februari een 2-daagse oefening buiten het kampement, in de omgeving van het gewezen japanse vliegveld. Als we ons aan de rand van het vliegveld, in een verhoogde bosrand, ingegraven hebben, krijgen we vroeg in de ochtend, daarop volgend, tegen 6 uur een aanval te verduren van onze tegenstanders.
Deze komen zwaar gecamoufleerd, onder dekking van de duisternis, over het vlakke veld, waarop de startbanen liggen, naar ons toe kruipen. Onder een oorverdovend gekrijs beginnen ze de aanval, als ze ons tot op korte afstand genaderd zijn. Over en weer wordt er hevig geschoten. Plotseling springt één van onze tegenstanders bij ons in de stelling, die we met boomtakken afgedekt en gekamoufleerd hebben.
Een rauwe kreet wordt gehoord,en dan blijkt dat deze tegenstander met z'n borst in de, op het geweer gezette, bajonet van Evert van Beek gesprongen is.
Algehele konsternatie, natuurlijk. De ernstig gewonde wordt, zo spoedig mogelijk afgevoerd naar het militair-hospitaal in Penang.
Gelukkig zijn er geen edele delen geraakt. Na een verblijf van enkele weken in het hospitaal, kan hij naar z'n onderdeel terugkeren.
Maar uit dit alles blijkt toch overduidelijk,dat het geen spelletje is, en dat men de realiteit niet uit het oog moet verliezen.
Tussen deze bedrijven door, hebben we gelukkig ook nog wel de tijd om ons te ontspannen en zelfs kreatief bezig te zijn.
Om te beginnen, we gaan vaak zwemmen in de kali, die langs ons kampement stroomt. Het is echter noodzaak dat we dit in groepsverband doen, vanwege de vele krokodillen die daar hun verblijf houden,en op de uitkijk liggen voor een hartig hapje.
Als men namelijk met een groep bij elkaar is, en maar veel kabaal maakt, blijven ze wel op een afstand. Men moet daar echter nooit alleen gaan zwemmen, want dan krijgt men beslist niet meer de kans, het na te vertellen.
Op een gegeven moment ontdekken we dat de Jappen,bij het pompstation, oorlogstuig in het water gedumpt hebben.'t Is daar echter erg diep, en het valt dan ook niet mee om zonder zuurstof reserve de bodem te bereiken.
Tenslotte wordt de moeite toch beloond en kan er een frans-bajonet aan de souvenir-voorraad toegevoegd worden.
Ook vlinders vangen is nog even een hobby geweest. Er vliegen daar namelijk prachtige exotische exemplaren rond, van een schoonheid, zoals wij die niet kennen. Maar al snel komen we er achter, dat wij militairen niet in de omstandigheden verkeren om deze exemplaren gaaf en goed te kunnen konserveren voor het latere nageslacht, reden dat we er dan ook snel mee gestopt zijn.
